Odcienie poranka

W niedzielę bladym świtem wyprawiłyśmy się z Asią na ćwiczenia foto. Taka czysto "techniczna" sesja - nie planowałyśmy pozowania, mizdrzenia, nawet wymyślania kadrów - chciałyśmy tylko posprawdzać różne warunki oświetleniowe, zobaczyć, co z nich wynika i się zabawić. No i rzeczywiście, zabawa wyszła z tego przednia. Na pewno jeszcze nie raz ją powtórzymy.
A oto efekt uboczny (aparat: Pentax k5, szkło - 77/f 1.8):

 

A tutaj Asi efekty :)

Czekanie

Jakoś się nie moge odczepić od tych zdjęć Magdy i jej brzucha ;)
Kocham robić takie zdjęcia - takie podpatrzone, niepozowane, zwyczajne, jak z życia wyjęte na szybko :)

Kolorowo

Nadwiślańskie sobotnie popołudnie...

...w które odkryłam - zdaje się - jeszcze jeden powód, dla którego uwielbiam robić foty. Taki mianowcie, że całe to focenie jest wyrazem mojego nieustannego zachwytu i zdumienia. Nad wszystkim właściwe, co mnie otacza i co się wokół mnie dzieje. Nad tym że jestem, tutaj, teraz, że widzę wirtuozyjną grę marcowego popołudniowego światła na całej tej rzeczywistości, w której siedzę, że filiżanka zielonej herbaty, w której odbija się słońce, że Wisła pluszcze u samych stóp, że z nieba się leje błogi blask pogodnego dnia, że siedzę sobie leniwie, niespiesznie i gawędzę z piękną dziewczyną, że dziewczyna jest jeszcze piękniejsza, bo czeka na swoje dziecko, co się ma urodzić tej wiosny. To taki zachwyt i takie zdumienie, że aż czasem nieodwierzam, że to wszystko dzieje się naprawdę - stoję tak sobie z rozdziawioną buzią nad tym wszystkim i... Żeby sobie udowodnić, że to wszystko jest, robię temu zdjęcie :).

     

Magda

Przedwiośnie

W sumie... takie wredne przedwiośnie jak teraz ;) też może być całkiem piękne, jak się dobrze przyjrzeć. Ma w sobie magię przedświtu - kiełkowania jeszcze niewidocznego, ale już gdzieś tam trzeszczącego w trzewiach ziemi życia :).

Aga, Liloo i Ola na zimnym (brrr!), ale zdecydowanie pogodnym przedwiosennym spacerze: